• فروشگاه
  • تماس‌با‌ما
  • دمومحصولات
  • سوالات‌متداول
× Send

فرق بین نظارت و ارزیابی چیست؟

نظارت و ارزیابی (M&E) امکان ارزیابی عملکرد یک پروژه را فراهم می‌کند. فرق بین نظارت و ارزیابی این است که نظارت یک فعالیت مستمر است و در سطح عملکردی مدیریت انجام می‌شود، در حالی که ارزیابی یک فعالیت دوره‌ای است که در سطح تجاری انجام می‌پذیرد. نظارت و ارزیابی دو ابزار مدیریتی هستند که به حفظ کنترل فعالیت ‌ها و همچنین ارتقای سطح عملکرد سازمان کمک می‌کنند. هر دوی این‌ها برای یک سازمان حیاتی هستند تا بتواند پیشرفت برنامه‌ها و پروژه‌های خود را زیر نظر بگیرد. با این حال، فرق بین نظارت و ارزیابی در نحوه جمع آوری  اطلاعات و نتیجه گیری با یکدیگر می‌باشد.
فرق بین نظارت و ارزیابی چیست؟

آنچه در این مقاله میخوانید :

نظارت و ارزیابی (M&E) امکان ارزیابی عملکرد یک پروژه را فراهم می‌کند. فرق بین نظارت و ارزیابی این است که نظارت یک فعالیت مستمر است و در سطح عملکردی مدیریت انجام می‌شود، در حالی که ارزیابی یک فعالیت دوره‌ای است که در سطح تجاری انجام می‌پذیرد. نظارت و ارزیابی دو ابزار مدیریتی هستند که به حفظ کنترل فعالیت ‌ها و همچنین ارتقای سطح عملکرد سازمان کمک می‌کنند. هر دوی این‌ها برای یک سازمان حیاتی هستند تا بتواند پیشرفت برنامه‌ها و پروژه‌های خود را زیر نظر بگیرد. با این حال، فرق بین نظارت و ارزیابی در نحوه جمع آوری  اطلاعات و نتیجه گیری با یکدیگر می‌باشد.

برای مطالعه بیشتر: بهبود عملکرد کارکنان

برای دریافت تفاوت‌های بیشتر در مورد نظارت و ارزیابی، مقاله ارائه شده در زیر را مطالعه کنید.

 نظارت و ارزیابی چیست؟

قبل از توضیح فرق بین نظارت و ارزیابی، ابتدا به طور مختصر بررسی می‌کنیم که نظارت و ارزیابی به چه معنا هستند. نظارت و ارزیابی دو تکنیک برای ارزیابی نتایج یک برنامه یا یک پروژه هستند. نظارت، فرآیند جمع آوری اطلاعات در مورد یک برنامه یا کنترل پروژه است. این فرآیند شامل جمع آوری داده ها، نظارت بر پیشرفت و ردیابی شاخص‌های کلیدی عملکرد است. از سوی دیگر، ارزیابی، فرآیند ارزیابی اثربخشی یک برنامه یا یک پروژه است. این فرآیند شامل جمع آوری، تجزیه و تحلیل و تفسیر داده‌ها است.

در ادامه برای درک بهتر فرق بین نظارت و ارزیابی به تعریف کامل نظارت و ارزیابی به صورت جداگانه همراه با مثال اشاره کرده ایم:

نظارت

نظارت، فرآیند جمع آوری داده‌ها در مورد یک برنامه یا یک پروژه است. هدف از نظارت، پیگیری پیشرفت یک پروژه یا برنامه است. این داده‌ها می‌تواند کیفی یا کمی باشد و از طریق ابزارهای نظارتی مانند گزارش پیشرفت، گزارش ذینفع، گزارش پروژه، گزارش عملکرد و… قابل جمع آوری است. نظارت می‌تواند داخلی (برای سازمان) یا خارجی باشد که شامل بررسی داده‌های موجود، جمع آوری داده‌های جدید و بررسی متقابل داده‌ها است.

برای مطالعه بیشتر: معماری سازمانی چیست؟

به عنوان مثال، اگر سازمانی در حال اجرای طرح توسعه در یک منطقه روستایی باشد و در ایجاد برخی از زیرساخت‌ها مشکلاتی وجود داشته باشد، تیم نظارت نیز نحوه حل این مشکلات را مستند می‌کند.

ارزیابی

ارزیابی یک فرآیند علمی است که تعیین می‌کند آیا یک پروژه یا برنامه به اهداف خود رسیده است یا خیر. همچنین ارزیابی، فرآیند سیستماتیک برای تعیین شایستگی، بها، ارزش یا اهمیت است. ارزیابی فرآیند ارزشیابی ارزش یا کیفیت چیزی است. به عبارتی دیگر روش سیستماتیک برای اندازه گیری و تجزیه و تحلیل عملکرد، اثربخشی و موفقیت یک برنامه، خط مشی، فرد یا نهاد دیگر است. از ارزیابی برای تعیین تأثیر یک مداخله و تصمیم گیری در مورد چگونگی بهبود آن استفاده می‌شود.

برای مطالعه بیشتر: تفاوت ارزیابی عملکرد با مدیریت عملکرد

 نظارت و ارزیابی چگونه با چرخه حیات سازمان مطابقت دارد؟

برای درک فرق بین نظارت و ارزیابی، بسیار مهم است که ابتدا زمینه بزرگتری را که در آن استفاده از نظارت و ارزیابی جهت درک تفاوت ‌های آن‌ها انتخاب می‌کنیم، درک کنیم. اکثر سازمان‌ها از یک الگو یا چرخه مشابه به شرح زیر پیروی می‌کنند:

  • اهداف بلند مدت یا ماموریت سازمان خود را مشخص کنید.
  • یک استراتژی یا برنامه عملیاتی برای چگونگی دستیابی به این اهداف بلند مدت ایجاد کنید.
  • اجرای پروژه
  • استراتژی را بر اساس نتایج پروژه بررسی و تنظیم کنید.

مطالعه بیشتر: برنامه استراتژیک به چه معناست و چه مراحلی را در برمیگیرید؟

 تفاوت‌های اصلی بین نظارت و ارزیابی

در زیر به تفاوت اصلی بین نظارت و ارزیابی اشاره شده است:

  • فرق بین نظارت و ارزیابی در عملکرد آن هاست: منظور از نظارت، فرآیندی معمولی است که به بررسی دقیق فعالیت‌ها و پیشرفت پروژه می‌پردازد و همچنین انحرافاتی را که در حین انجام پروژه رخ می‌دهد، کشف می‌کند. در مقابل، ارزیابی یک فعالیت دوره‌ای است که در مورد ارتباط و اثربخشی پروژه یا برنامه استنباط می‌کند.
  • فرق بین نظارت و ارزیابی در ماهیت آن هاست: نظارت ماهیت مشاهده‌ای دارد، در حالی که ماهیت ارزیابی قضاوتی است.
  • فرق بین نظارت و ارزیابی در سطح فعالیت آن هاست: نظارت یک فعالیت در سطح عملیاتی است که توسط سرپرستان انجام می‌شود. اما ارزیابی یک فعالیت در سطح تجاری است که توسط مدیران انجام می‌شود.
  • فرق بین نظارت و ارزیابی در مدت فرآیند آن هاست: نظارت یک فرآیند کوتاه مدت است که به جمع آوری اطلاعات در مورد موفقیت پروژه مربوط می‌شود. در حالی که، ارزیابی یک فرآیند بلند مدت است که نه تنها اطلاعات را ثبت می‌کند، بلکه نتایج و تأثیر پروژه را نیز ارزیابی می‌کند.
  • فرق بین نظارت و ارزیابی در افراد انجام دهنده: نظارت معمولاً توسط افرادی انجام می‌شود که مستقیماً در روند اجرای آن نقش دارند. در مقابل، ارزیابی می‌تواند توسط کارکنان داخلی سازمان یعنی مدیران انجام شود یا توسط افراد خارجی مستقل که می‌تواند دیدگاه‌های بی‌طرف خود را در مورد پروژه یا برنامه ارائه دهد، انجام شود.

مبنای مقایسه

نظارت

ارزیابی

تعریف

جمع آوری سیستماتیک و منظم اطلاعات در مورد فعالیت‌های برنامه ها/پروژه ها ارزیابی دوره‌ای فعالیت‌های برنامه ها/پروژه ها

شروع انجام

نظارت باید از مرحله اولیه پروژه‌ها انجام شود ارزیابی باید پس از یک نقطه زمانی مشخص از پروژه انجام شود، معمولاً در اواسط پروژه، اتمام پروژه یا در حین انتقال از مرحله‌ای به مرحله دیگر پروژه ها/برنامه ها.

انجام شده توسط

نظارت معمولاً توسط اعضای داخلی تیم انجام می‌شود

ارزیابی عمدتاً توسط اعضای خارجی انجام می‌شود. با این حال، گاهی اوقات ممکن است توسط اعضای داخلی تیم یا توسط اعضای داخلی و خارجی به صورت ترکیبی انجام شود

عملکرد

اطلاعاتی را در مورد وضعیت فعلی فراهم می‌کند و بنابراین در صورت لزوم به انجام اقدامات اصلاحی فوری کمک می‌کند

توصیه‌ها و اطلاعاتی برای برنامه ریزی بلند مدت و درس‌هایی برای رشد و موفقیت سازمانی ارائه می‌دهد

تمرکز بر

بر ورودی، فعالیت‌ها و خروجی‌ها تمرکز دارد

بر نتایج، تأثیرات و هدف کلی تمرکز دارد

دربردارنده

شامل جلسات منظم، مصاحبه، بررسی ماهانه و فصلی و غیره است. معمولا داده‌ها کمی است.

شامل جمع آوری داده‌های فشرده، هم به صورت کیفی و هم کمی است

جمع آوری داده

دارای چندین نقطه جمع آوری داده است

جمع آوری داده‌ها فقط در فواصل زمانی انجام می‌شود

هدف مطالعه

اطلاعات و تجربیات موجود پروژه را مطالعه می‌کند

ارزیابی تجربه گذشته عملکرد پروژه را مطالعه می‌کند

بهبود دادن به

به بهبود طراحی پروژه و عملکرد پروژه فعلی کمک می‌کند

به بهبود طراحی پروژه‌های آینده کمک می‌کند

جزئیات فعالیت

نظارت به جزئیات فعالیت‌ها می‌پردازد

ارزیابی به جزئیات فعالیت‌ها نگاه نمی‌کند، بلکه به یک تصویر بزرگتر نگاه می‌کند.

نحوه نظارت

پیشرفت فعلی را با پیشرفت برنامه ریزی شده مقایسه می‌کند

به دستاورد برنامه‌ها همراه با اثرات مثبت/منفی، در نظر گرفته شده/ناخواسته نگاه می‌کند

اطلاعات جمع آوری شده

اطلاعات به دست آمده از نظارت برای تیم اجرایی/مدیریت مفیدتر است

اطلاعات به دست آمده از ارزیابی برای همه ذینفعان مفید است

نتیجه گیری

نتیجه نظارت برای اقدامات و تصمیمات آگاهانه استفاده می‌شود

از نتایج ارزیابی برای برنامه ریزی و مداخلات جدید استفاده می‌شود

سوال کلی عمکرد

به سوال “آیا ما کارها را درست انجام می‌دهیم؟” پاسخ می‌دهد.

به سوال “آیا ما کار درستی انجام می‌دهیم؟” پاسخ می‌دهد.

وابستگی

نظارت خوب یا مؤثر به نتایج ارزیابی متکی نیست

ارزیابی خوب یا مؤثر تا حدی به نظارت خوب متکی است

کیفی/کمی بررسی

بررسی‌های کیفی کمی در نظارت وجود دارد

بررسی‌های کیفی زیادی در ارزیابی وجود دارد

اطلاعات برای

اطلاعاتی را برای ارزیابی فراهم می‌کند

اطلاعاتی را برای برنامه ریزی صحیح ارائه می‌دهد

 نظارت در مقابل ارزیابی: کدام یک اول است؟

در حالی که نظارت و ارزیابی هر دو مهم هستند و فرق بین نظارت و ارزیابی در بالا اشاره شد، بیشتر اوقات، ارزیابی باید پس از اجرای یک پروژه یا برنامه انجام شود. یک پروژه یا برنامه باید با ارزیابی شروع شود. زیرا نظارت مستلزم داشتن منابع (افراد، مواد و زمان) برای انجام فعالیت است.

برای فرآیند ارزیابی، باید تصمیم بگیرید که چه چیزی را می‌خواهید ارزیابی کنید: فرآیند، نتایج یا تأثیر. ارزیابی باید بر اساس اهداف به وضوح تعریف شده باشد. اگر پروژه هنوز اجرا نشده است، ارزیاب به شما توصیه می‌کند که چگونه پروژه را برای دستیابی به موفقیت اصلاح کنید. اگر پروژه اجرا شده باشد، ارزیاب ارزیابی خواهد کرد که آیا پروژه طبق برنامه اجرا می‌شود و توصیه‌هایی برای بهبود ارائه می‌دهد.

برای مطالعه بیشتر: آشنایی با بهترین شیوه‌های انگیزه دادن به کارمندان

مقالات پیشنهادی برای مطالعه بیشتر

برای مدیریت موفق در انواع سازمان‌ها بصیرت به معنای تجسم مثبت از آینده و در کنار آن شناخت کافی و تنظیم برنامه‌های بلند مدت و همه جانبه جهت آینده مطلوب ضروری است. این مولفه از عوامل اثربخشی سازمان هاست. برخورداری مدیران از بصیرت مدیریتی، توجه به چشم انداز استراتژیک، تفکر استراتژیک، استفاده از برنامه ریزی استراتژیک در سازمان‌ها می‌تواند زمینه ساز ایجاد آینده ی مطلوب در نظام سازمان شود. در این مطلب سعی شده است مفهوم بصیرت در مدیریت و ضرورت برخورداری مدیران از آن مورد بررسی قرار داده ایم.
نحوه کنترل کارمندان یک استراتژی مدیریتی برای توسعه کارکنان از طریق ارتقای استقلال است. ایجاد فرهنگ ابتکار تحت رهبری کارکنان به کارکنان اجازه می‌دهد تا از مهارت‌های خود برای حل مشکلات، نوآوری و کمک به شرکت در دستیابی به اهداف خود استفاده کنند. رشد تصاعدی زمانی اتفاق می‌افتد که چندین متخصص با هم در جهت اهداف کلیدی تجارت باهم کار کنند و اگر در سمت مدیریت یا رهبری کار می‌کنید، یادگیری نحوه توانمندسازی تیم‌تان می‌تواند به موفقیت آن‌ها کمک کند. در این مقاله، ما در مورد نحوه کنترل کارمندان و راه ‌های تشویق آن در یک سازمان را مورد بحث قرار می‌دهیم.
به راحتی می‌توان فکر کرد که همکاری و سازگاری در محیط کار بین کارمندان و کارفرمایان از عناصر ثابتی است. شکی نیست که با هم کنار می‌آیند. بالاخره همه آن‌ها بهترین‌ها را برای شرکت می‌خواهند. با این حال، ما باید این واقعیت را بپذیریم که اغلب، روابط در محل کار با اصطکاک مواجه می‌شود. گاهی اوقات، کارمندان احساس می‌کنند که به رسمیت شناخته نمی‌شوند، در حالی که دیگران فکر می‌کنند که رئیس با سایر کارمندان دوستانه‌تر است. گاهی اوقات، برخی فقط می‌خواهند وظایف خود را انجام دهند و به خانه بروند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

از آخرین اخبار و اطلاعات یسناپارس مطلع شوید!

پیمایش به بالا